Ik zie je, ik hoor je… of toch niet?

En opeens ben ik weer in die kamer. Jaren terug in de tijd. De woorden kaatsen heen en weer. Ik weet niet wat er gezegd wordt, maar dat hoeft ook niet. Ik zie hun gezicht, hun houding, de armbewegingen. Ik voel de trilling van hun woorden, ook van de woorden die niet gezegd worden. Ik voel de emoties, vooral de emoties die onder de oppervlakte blijven. Ik voel de wervelwind van energie in de ruimte. Instinctief wil ik mijn handen over mijn oren leggen. Ik wil het niet meer horen. Niet meer, niet weer. En opeens weet ik, een intuïtief weten, dat het allemaal terug te leiden is naar dit: C. E. N.

“Mijn ouders konden niet mét en niet zonder elkaar leven.”

”Ze hadden het te druk met elkaar; ze hadden geen tijd voor ons.”

“Wij kinderen, hebben nooit geleerd hoe we met elkaar moesten omgaan. Mijn ouders konden niet eens met elkaar omgaan.”

“Ik hield mijn problemen voor mezelf; zij hadden er al genoeg.”

“Eerst mijn vader tot bedaren brengen, dan mijn moeder troosten, dan de scherven opruimen.”

“Soms was het een oorlogsgebied, soms was er een wapenstilstand, maar de spanning was altijd om te snijden. De sfeer kon zo omslaan.”

“Als dit is zoals een relatie eruitziet, blijf ik liever een leven lang alleen.”

Ik las een artikel over Childhood Emotional Neglect (afgekort C. E. N.) ofwel emotionele verwaarlozing, en de puzzelstukjes vielen op hun plek. Dit artikel ging over mijn ouders. Die onderhuidse, onuitgesproken communicatie: heel herkenbaar. Ik was een kind van ouders met C. E. N. Vanaf dat moment duiken vele herinneringen op in mijn hoofd. En ik zie het nu. Het onderliggend lijden drijft naar boven en loopt als een rode draad door alle drama heen. Van het constante gekibbel, de slaande ruzies tot het wekenlange stilzwijgen. Van mijn moeders eetstoornis tot de zelfdoding van mijn vader.

En terwijl ik dit schrijf, komt er een emotie in me op. Ik schiet vol, maar het is geen verdriet. Eerder opluchting en… spijt. Het had zo mooi kunnen zijn. Want ik ben er nu meer dan ooit van overtuigd dat mijn ouders zielsveel van elkaar hielden, maar toch was dit het resultaat. Ik hoop dat ze nu vrede hebben gevonden.

Wordt vervolgd…

Het bewuste artikel over C. E. N.: https://www.inspirerendleven.nl/wat-als-je-partner-en-jij-allebei-emotioneel-verwaarloosd-zijn/