Groeien is pijnlijk

Opeens zag ik een patroon waar ik me nog helemaal niet van bewust was. Telkens als ik me in een opleiding of methode verdiep die ik op de werkvloer wil toepassen, moet ik eerst met mezelf aan de slag. Het begon destijds met ZaaiGoed. Ik kan me het moment nog heel goed herinneren. Ik zat nietsvermoedend naar de presentatie te luisteren. Er werd een filmpje vertoond over kopieergedrag. Dit sloeg in als een bom. Zelfs de tweede keer dat ik ditzelfde filmpje zag, moest ik mijn ogen afwenden. Te pijnlijk. Tijdens de ZaaiGoed-opleiding moest ik eerst mijn eigen sociaal-emotionele ontwikkeling onder de loep leggen alvorens ik de methode überhaupt bij de kinderen in de opvang kon toepassen. Vervolgens kwam de lezing van Anna Verwaal over peri- en prenatale ontwikkeling. Alsof mijn keel werd dichtgeknepen. Ik heb me diezelfde dag nog staande kunnen houden, maar eenmaal thuis stortte ik in. Tranen met tuiten. Ook hier mocht ik eerst mijn eigen unieke verhaal aankijken.

Sinds Corona lijkt het wel alsof mijn persoonlijke ontwikkeling in een sneltreinvaart is gekomen. Er komt van alles op mijn pad. En ik ga graag de uitdaging aan. Een traject met een businesscoach, de kennismaking met essentiële oliën, de ‘let my feelings bloom-challenge’ nog maar net achter de rug en het volgende dient zich alweer aan: Human Design. Maar laat me je vertellen dat persoonlijke groei allerminst gemakkelijk is. Groeien is pijnlijk; ik ken inmiddels het klappen van de zweep.

Dus over Human Design. Ik zei wel eens vaker tegen ouders: “Kinderen komen nu eenmaal niet met een gebruiksaanwijzing.” Toch lijkt dat niet te kloppen. Blijkbaar hebben we bij onze geboorte allemaal een handleiding meegekregen. Niet op een mooi opgevouwen papiertje uiteraard. En zelfs niet in het Nederlands of een andere taal. Maar hé, als er zoiets is als een gebruiksaanwijzing voor kinderen, dan wil ik die kunnen lezen.

Het is dan ook geen verrassing dat ik voor Human Design eerst met mezelf aan de slag moet. En daar wringt een beetje de schoen. Want leren over Human Design wekt bij mij heel veel frustratie op (en ja, dat staat inderdaad in mijn chart, zie Key Indicators 😊). Je kunt het vergelijken met Chinees leren. Na les drie ken je al een paar woordjes, maar daar kun je in de praktijk nog helemaal niets mee. Ik wil vooruit! Maar dat kan niet. Haast je langzaam is het motto en dat vind ik héél lastig! Want over Human Design leren is bij lange na niet hetzelfde als je Human Design leven. Dat is een proces van zeven (!) jaar. Ik heb dus nog even te gaan. Er komt vast en zeker nog ergens een vervolg hierover. 😉

Meer weten over mijn uitdagingen? Lees hier over Anna Verwaal en hier over de ‘let my feelings bloom-challenge’.